|
Русские поэты •
Биографии •
Стихи по темам
Случайное стихотворение • Случайная цитата Рейтинг русских поэтов • Рейтинг стихотворений Переводы русских поэтов на другие языки |
|
Александр Сергеевич Пушкин. Żądza sławy Kiedy miłośnym upojony szałem, Milcząc, w zachwycie, przed tobą klęczałem, Pewny, że niebo oglądam na jawie — Ty wiesz, najdroższa, czym myślał o sławie! Ty wiesz, że szczęściem wzgardziwszy kłamanem, Ułudą świata, czczem poety mianem, Pełen znużenia, równiem był zdrętwiały Na zgrzyt szyderstwa i na dźwięk pochwały. Mógłżem się wrzawą wzruszać oddaloną, Gdy ty, swą główkę kładąc mi na łono, Szepczesz, serdeczne tłómacząc porywy: „Powiedz, czy kochasz? powiedz, czyś szczęśliwy? Czy twoje serce sprzyja mi wzajemnie? Czy nie przełożysz już innej nademnie?”... Oczarowany głosem, spojrzeniem, pieszczotą, Milczałem, chłonąc czar całą istotą — I anim myślał, że ta chwila błoga Koniec mieć musi. — I cóż? Przyszła trwoga; Na głowę moją spadły huraganem Łzy, skargi, klątwy... Dziś, z sercem starganem, Jak obłąkany przez pustynne mroki, Stoję, nie wiedząc dokąd zwrócić kroki. I nowe czucie w sercu mem się budzi: Chcę być wywyższon nad tłum zwykłych ludzi — Pożądam sławy! Pragnę swoje imię Zrobić tak głośnem, by w kadzideł dymie Ciebie w solenne spowinęło dźwięki; Byś, nakształt tknięcia niewidzialnej ręki, Obecność moją czuła bezustanku, By wszystko, mówiąc o dawnym kochanku, Wciąż ci przed oczy stawiało: noc ciemną, Park, gdzie ostatni raz mówiłaś ze mną, W ciszy, drzew wielkich tajemnicze drżenie, Moje zaklęcia i twoje milczenie... Перевод: Виктор Теофил Гомулицкий (1848-1919) Другие переводы стихотворений поэта |
||
russian-poetry.ru@yandex.ru | ||
Русская поэзия |