Александр Сергеевич Пушкин.
Перевод стихотворения Сожжённое письмо на польский язык.

Spalony list

Pismo kochania, żegnaj! ona rozkazała...
Jak długom się ociągał! ręka się wzbraniała
Cały skarb pociech moich na płomień przynosić.
Gorej, pismo kochania: nastał już czas... dosyć!
Jużem gotów: ma dusza na nic nie jest baczną:
Już chciwe ognie karty twe ogarniać zaczną.
Chwilę... już gore... bucha... kłębami lekkimi
Dymek wijąc się gubi wraz z modły moimi,
Tracąc piętno, co wyrył na nim pierścień wierny,
Wre już lak roztopiony... Boże miłosierny!
Stało się. Poczernione zwinęły się karty,
Zachowując ślad tylko, jeszcze nie zatarty,
Bielących się, zaklętych rysów popiół lekki.
W piersiach mi tak ścisnęło... O popiele drogi,
W smutnym losie — zakładzie pociechy ubogiej,
Zostań ze mną na piersi stroskanej na wieki... 

Сожжённое письмо

Прощай, письмо любви! прощай: она велела...
Как долго медлил я! как долго не хотела
Рука предать огню все радости мои!..
Но полно, час настал. Гори, письмо любви.
Готов я; ничему душа моя не внемлет.
Уж пламя жадное листы твои приемлет...
Минуту!.. вспыхнули! пылают - легкий дым,
Виясь, теряется с молением моим.
Уж перстня верного утратя впечатленье,
Растопленный сургуч кипит... О провиденье!
Свершилось! Темные свернулися листы;
На легком пепле их заветные черты
Белеют... Грудь моя стеснилась. Пепел милый,
Отрада бедная в судьбе моей унылой,
Останься век со мной на горестной груди...

Последние стихотворения